باز این چه شورش است که در خلق عالم است 

 باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است 

 گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست                             

این رستخیز عالم که نامش محرم است

در بار گاه قدس که جای ملال نیست

سر های قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک همه بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است